"मेरो भविष्य यति उज्यालो कहिल्यै भएको छैन।"

किमले उनको कथा हाम्रो हालैको खाली बाउल डिनरमा बताइन्, २ 250० भन्दा बढी दर्शकहरूको लागि। किम एक पूर्व स्पेक्ट्रम ग्राहक हुन्, र उनी स्पेक्ट्रम समुदायलाई धन्यवाद, कसरी उनले आफ्नो जीवन ट्र्याकमा पुर्‍याइन् भन्ने बारेमा आफ्ना अनुभवहरू बाँड्न इच्छुक थिइन्। यहाँ एक अंश छ।

---

यदि तपाईंले पाँच बर्ष पहिले मलाई बताउनुभएको हो कि म वेबकमास्टरको रूपमा टेक्नको लागि काम गर्दै छु जुन ब्यापारमा "लोकलभोर" शब्द रहेको छ, म सम्भवतः हाँस्ने थिएँ र तिम्रो अनुहारमा धुवाँ उडाउने थिए होला। धेरै सिगरेट पछि फिर्ता। म अब चुरोट खाँदिन। वास्तवमा, म स्वस्थ हुन कोशिस गर्दैछु।

स्वास्थ्य सामग्री मेरो लागि नयाँ छ किनकि मैले आफ्नो जीवनको अधिकांश भाग कटु र आत्म-विनाशकारी भएकोमा बिताएको छु।

मेरो जीवन उत्तरी न्यू योर्कको ट्रेलर पार्कमा शुरू भयो जुन मायालुपूर्वक "विगल टाउन" भनेर चिनिन्छ। चाँडै नै, हामी एउटा घरमा स I्यौं जसले मलाई पछि महसुस गर्ने थियो मेरो बाल्यकालको आघातको घर।

जब म पाँच वर्षको थिएँ, मेरी आमाले मेरो मादक, अपमानजनक बुबा छोडिदिनुभयो र एक स्प्यास्टीक, अटिस्टिक छोरा र मेरो एउटै आमा हुनुभयो।

जब म दस वर्षको थिए, हामी मिसिसिपीमा सरेका थियौं फेरि जीवन शुरू गर्न। यो भएजस्तै मिसिसिपी सुरु हुन नराम्रो ठाउँ थियो, किनभने चार वर्ष पछि हामीले क्याटरिनामा आँधीबेहरी गुमायौं।

मैले भर्खरै उच्च माध्यमिक विद्यालय सुरू गरिरहेको थिएँ त्यसैले मलाई मात्र "क्याट्रिना किड" को रूपमा थाहा भयो। भनिएको छ, मेरो किशोर किशोरावस्थाको संस्करणले परित्यक्त भवनहरू लुटेको थियो र मदिरा पसलहरू र ग्यास स्टेसनको अवशेषबाट शराबको बोतल र सिगरेटको प्याकहरू चोरी गरिरहेको थियो।

जे होस्, मैले हाई स्कूल स्नातक गरें ors सम्मानको साथ पनि। [तर] मिसिसीपीको अर्थव्यवस्था — र अझै विशेष गरी खराब हो। मेरी आमाले मलाई घरबाट निकालिदिए जस्तै म १ 18 वर्षको भएँ र म गद्दामा बस्दै थिएँ र हबी लबीमा काम गरें जबसम्म मैले मेरो हाई स्कूलको स्वीटहार्टको साथ बर्लिंग्टन कलेजमा भर्ना हुन सवारीसम्म पुगें।

म २०० optim र आशावादीको साथ भर्मन्टमा सरेँ, तर चाँडै नै यो कुरा पर्याप्त भयो भनेर सिके। यसैले मैले तालको पारबाट मेरा जैविक बुबासँग सम्पर्क राखें र मैले आफ्नो जीवनको पहिलो पाँच वर्ष बिताएको घर भ्रमण गरें।

अब मलाई थाहा थियो कि मेरो जीवनको पहिलो years वर्षहरू खराब छन्, तर मलाई फ्ल्याचर एलेन साइक वार्डमा ह्वाइट एल्बम सुन्नबाट दश घण्टाको म्यान्किक एपिसोडमा नहुन्जेल उनीहरू कत्ति खराब थिए भनेर मैले महसुस गरिन। तिनीहरूले मलाई एक हप्ताको लागि साइक वार्डमा राखे र म बाहिर निस्केपछि म शामक र मुड स्टेबिलाइजर्सको व्याकुलतामा थिएँ, ठूलो मेडिकल बिल थियो र मेरो अपार्टमेन्टबाट लात लगिएको थियो।

म यहाँ धेरै बच्चाहरु हुर्काएकोमा धेरै आभारी छु, किनकि यदि मैले कलेजमा मैले पहिले भेट गरेका केहि बच्चाहरूको अनुकम्पा नभएको भए, मैले यो बनाउने थिएन। तिनीहरू। । । मलाई मेरो जीवन सँगै राख्न खोज्दा मलाई उनीहरूको फुटनमा दुर्घटना हुन दिनुहोस्।

एक दिन, म बर्लिंग्टन कलेज गएँ र म घरबारविहीन छु भनेर स्वीकार गर्दै वित्तीय सहायता कार्यालयमा रुँदै छु तर म वास्तवमै स्कूल जान चाहान्छु। एक संकाय सदस्यले मलाई पर्ल स्ट्रीटको स्पेक्ट्रम ड्रप-इन केन्द्रमा ल्याए र म तुरुन्तै इमरजेन्सी शेल्टरमा बस्न थाले। म छ महिनासम्म आश्रयमा बसेँ, जबसम्म म स्पेक्ट्रमको निवासमा सरेन। स्पेक्ट्रमले मलाई मेरो रद्दीटोकरीका झोलाहरू राख्ने ठाउँ र मेरो आफ्नै ओछ्यान राख्यो। आश्रय स्टाफले मलाई मार्गनिर्देशन र सहयोग दिए म मँ आफ्ना आमा बुबाबाट सधैं चाहन्थें तर विरलै प्राप्त भयो।

त्यस समयमा मैले कम्युनिटी कलेज अफ भर्मन्ट (सीसीवी) मा भाग लिएँ र अस्थायी आश्रय समिति (सीओटीएस) मा काम गर्न थालें। म एउटा आश्रयमा बस्दै थिएँ र अर्को घरमा काम गर्दै थिएँ। स्पेक्ट्रममा हुँदा मैले आफ्नो पैसा बचत गरें र २०१२ जुनमा म आफ्नै अपार्टमेन्टमा सरे। त्यसबेलादेखि म घरबारविहीन भएन।

मैले COTS मा दुई बर्षसम्म काम गरें, जब सम्म यो मेरो लागि ज्यादै भावनात्मक रूपमा कर नलागेको थियो। त्यसो भएमा मैले स्थानीय स्टार्ट अपमा पार्टटाइम काम गर्न सुरु गरें। मैले हप्तामा १ 15 घण्टा मात्र काम गर्न सुरु गरें, कम्प्यूटरमा मेनुअल कार्यहरू गरें, तर जसरी कम्पनी बढेको छ, त्यस्तै मेरो स्थान पनि छ। म अब मेरो पहिलो तलब रोजगार मा पूर्ण-समय काम गर्दछु। मेरा मालिकहरू धेरै सहयोगी छन्, र मैले कम्प्युटर प्रोग्रामिंग कक्षा लिनको लागि भुक्तान पनि गरेको छ।

मेरो जीवन यत्तिको राम्रो कहिल्यै भएको छैन र मेरो भविष्य कहिल्यै उज्ज्वल कहिल्यै भएन र मलाई थाहा छ, निस्सन्देह, स्पेक्ट्रमबाट प्राप्त गरेको प्रेम र समर्थन बिना यो सम्भव थिएन। धन्यवाद।